Evaluaties niet meer ter discussie, maar nog niet op niveau
Onze vaste boekenrecensent Jacques J.K. Gerards van Bureau Bestuurlijk Advies dook in het Commissarissen Benchmarkonderzoek 2016/2017 en concludeerde: 'De bespiegelingen en kanttekeningen uit het onderzoek moeten leiden tot een verbeterd inzicht én tot bijstelling van de toezichtpraktijk. Geheid dat dit tot verbeterd functioneren bijdraagt.’
Het achtste Benchmarkonderzoek Commissarissen van Aalt Klaassen, Herbert Rijken en Dirk-Jaap Klaassen levert ook dit jaar weer relevante en interessante bevindingen op. In dit onderzoek wordt ingegaan op: de begrippen informatievoorziening, zelfkritisch vermogen en professionaliteit & bijscholing.
Deel 1
In deel één van het onderzoeksrapport treft de lezer informatie aan over verschillen tussen sectoren wat betreft aandachtspunten van de commissarissen, wat de commissarissen de pijlers van morgen vinden, welke activiteiten van de commissarissen door hen als belangrijk worden gezien, de topwaardering voor de informatievoorziening, de lage waardering van de werkgeversrol, het gegeven dat de commissarissen hun vingers niet willen of durven te branden aan relatiebeheer met stakeholders en wat hun verbeterwensen zijn. Subjecten die daarbij langs komen zijn de informatievoorziening, de competenties (of kwaliteiten) van commissarissen, de activiteiten van de raad van commissarissen, de evaluaties, het meedenken over strategie. Bijzonder bruikbaar voor bespreking in de raad van commissarissen zijn de toegevoegde discussievragen naar aanleiding van de resultaten.
Deel 2
Deel twee biedt eveneens een rijk boeket aan uitkomsten. Daarin zijn naast bekende ook intrigerende minder gekende bloemen aan te treffen. In dit deel gaat het om de technische competenties, de samenwerking in een raad van commissarissen (de teamcompetenties), de persoonlijke competenties en de evaluaties. Evaluaties blijken niet meer ter discussie te staan. Gezien de verbeterwensen enerzijds en de in het onderzoek vastgestelde verbeterpercentages anderzijds zijn de evaluaties nog niet op niveau. Die ambitie is er wel. Ten aanzien van teamsamenwerking valt er evenzeer nog veel te winnen. Het beeld van directeuren of besturen blijkt terecht een prikkel voor het zelfkritisch vermogen van de raad van commissarissen. De discussievragen in dit deel zijn prikkelend, er zijn doeltreffende aanraders in te vinden.
Deel 3
Deel drie kopt kritisch: professionaliteit en bijscholing commissarissen laat te wensen over. De vraag wordt gesteld of een tijdelijke verplichtstelling de remedie zou zijn. In dit deel wordt ingegaan op de informatievoorziening, over de accountant, de samenwerking in de raad van commissarissen. Een fors deel is gewijd aan de permanente educatie van de commissaris. Hierbij komen collectieve en individuele scholing, bijscholing (en wat mij betreft ook vorming) aan bod evenals het delen met en bruikbaar maken voor de raad van individuele scholingsresultaten of inzichten. Er is aandacht voor de inhoud van de bijscholingen en het aantal daaraan bestede uren.
Verbeterd inzicht
De toegevoegde discussievragen evenals de her en der door de delen staande bespiegelingen, vragen en kanttekeningen stimuleren tot onderling gesprek, dat – zo hoop ik met de onderzoekers – zal leiden én tot verbeterd inzicht én tot bijstelling van de praktijk. De onderzoeksresultaten verdienen gebruikt te worden. Dus voorzitters van raden van commissarissen (of toezicht) vraag de leden van de raad de rapporten te lezen en vraag hen bij elk deel een gespreksonderwerp te kiezen en dat door te geven. Zet deze bijeen en bespreek ze tijdens een reflectie-bijeenkomst. Geheid dat dit tot verbeterd functioneren bijdraagt.
Lees hier het complete onderzoek:
http://www.grantthornton.nl/commissarissenbenchmarkonderzoek/